“Helemaal in het begin was het wel even wennen, want je zit aan de borsten van een vreemde vrouw. Het is heel fysiek omdat je een borst precies goed onder het apparaat moet leggen. Een foto moet aan heel veel criteria voldoen. Je wilt bijvoorbeeld nog een stukje van de pectoralisspier in beeld. En het kan toch ook echt pijn doen, dus je wilt het in één keer goed doen.
Het gaat beter als mensen ontspannen zijn en dat doe ik door oogcontact te maken, een praatje te maken, zoveel mogelijk mensen gerust proberen te stellen. Vertrouwen is echt belangrijk.
Spanning en zorg
Als de foto is gemaakt, willen mensen weten wat je ziet. Inmiddels weet ik het meestal wel, maar ik mag daar natuurlijk niets over zeggen, want ik ben geen arts. Mensen gaan toch altijd uit van het ergste, omdat er iets is gevonden en dan bijvoorbeeld zijn doorgestuurd door de huisarts. Het is dan belangrijk dat je mensen wat gerust kunt stellen. Op dat moment ben je steun en toeverlaat voor de patiënt.
De Mammobus
Hiervoor werkte in 14 jaar op de mammobus, het bevolkingsonderzoek. Daar kreeg ik een goede opleiding, maar na verloop van tijd ging het steeds meer om productie draaien, 5’min per patiënt. Hier heb je veel meer tijd. De patiënten zelf waren ook anders, omdat er in de meeste gevallen niets aan de hand was. Op social media werd een tijdje geleden gesuggereerd dat een mammografie eigenlijk helemaal niet nodig is en dat er een veel fijnere alternatieve methode is, maar dat de regering die niet wilde betalen. Zo kwamen veel mensen dan binnen. Het zorgde ervoor dat ik het plezier in mijn werk wel wat verloor. Hier is het heel anders en mijn werkplezier is weer helemaal terug. Zelfs patiënten zeggen het tegen me als ik door de gang loop dat ze kunnen zien dat ik plezier in mijn werk heb.
Elke dag leren
Ik merk niet echt dat ik 60 ben; in mijn hoofd ben ik nog 32. Ja, af en toe zit ik zelf klem in het apparaat en dan krijg je en rood plekje. Dat was vroeger minder, tja. Ik vind het bijzonder dat ik hier als 60-jarige kon beginnen met ook nog eens goede arbeidsvoorwaarden. Veel van mijn jongere collega’s zijn erg geïnteresseerd in mijn ervaring en willen alles van me weten. Soms kan ik ze tips geven. En ik krijg ook tips van hen, want ik was bijvoorbeeld niet gewend om met HIX (Elektronisch Patiënten Dossier) te werken. Dus ik leer nog elke dag bij.”
