Geen kinderverpleegkundige
“Ik zag deze vacature en het sprak me aan omdat het best wel technisch is en ook minder onregelmatig qua werktijden dan op een ‘normale’ verpleegafdeling. Ik moet ook zeggen dat je er vaak pas tijdens de opleiding achter komt wat je nu echt leuk vindt. Ik dacht altijd dat ik kinderverpleegkundige zou worden, maar toen ik daar een keer stage ging lopen, dacht ik: ‘Nee, dat gaan we niet doen. Niks voor mij.’ Terwijl je van tevoren denkt dat het wel bij je past. Ik had nooit gedacht dat ik het leuk zou vinden om een colonscopie te doen bijvoorbeeld. Of de techniek; we hebben zoveel apparaten hier. Je kunt je voorstellen dat er soms eentje is die het even niet doet. Dan moet je wel zelf logisch kunnen nadenken van: ‘Wat is er nu mis?’ Soms is het een onbenullig iets en soms is het iets meer. Die afwisseling maakt het heel leuk.
Veel specialismes
Wat ik nog extra aansprekend vind, is dat je hier alles doet, dus niet alleen maar long en MDL (Maag, darm, lever), maar je hebt hier heel veel specialismes. Ook urologie en gynaecologie. Je hebt soms je eigen programma met blaasspoelingen of kleine chirurgische ingrepen, dus melanomen weghalen, huidtumoren.
Relaxed weer naar buiten
Je hebt veel patiëntencontact, maar op een andere manier dan op een verpleegafdeling. Je moet hier sneller schakelen, sneller interpreteren hoe iemand is, of iemand zenuwachtig is, relaxed is, en daar moet je op inspelen. Het is ook de kunst om iemand die gespannen binnenkomt met een relaxed gevoel weer weg te laten gaan. Soms met humor. En ook al hebben we het razend druk, we nemen toch altijd de tijd. Dat krijg je eigenlijk ook van alle patiënten terug, dat ze het hier heel fijn vinden. Het is nooit leuk om hier te komen, maar als ze hier eenmaal een keer zijn geweest, zien ze er vaak niet meer als een berg tegenop als ze hier nog een keer moeten zijn. Dat vind ik wel bijzonder.” Ondertussen steekt een collega haar hoofd om de deur: “Sorry, ik heb deze kamer nodig; er komt een patiënt tussendoor.” Het interview gaat verder in een andere kamer waar een collega grapt dat Marie-Lise vooral niets moet loslaten en zeker ook loonsverhoging moet vragen.
Grote stap erbij
“Ik ben nu ook coördinator, dat is weer een grote stap erbij met extra verantwoordelijkheden”, vervolgt Marie-Lise. “Heel leuk! Het is ook een heel fijn team en dat komt mede doordat we best wel een mix zijn van jong en oud bijvoorbeeld. Ook nog mensen in de opleiding. Iedereen is altijd heel betrokken, nu ook met mijn vader. Ik zit erg op mijn plek.“
