De omloop
“We krijgen de opdracht van een arts of Verpleegkundig Specialist bij de ‘omloop’: de kuur mag nú komen. Soms komen er opeens 10 aanvragen tegelijkertijd binnen en dan moet je goed kunnen prioriteren. Als er bijvoorbeeld een patiënt klaar zit en aangesloten zit aan de hoofdhuidkoeling, kan het niet te lang wachten. Of als middel een korte houdbaarheid heeft. Of als een middel nog in studieverband is. Je moet overal rekening mee houden. Ik vind het altijd leuk om op de omloop te zitten; het is alsof je in de cockpit zit van de apotheek.
Bereidingen
Ook het doen van de ‘bereidingen’ vind ik leuk. Dat is het voor toediening gereed maken van chemokuren, immunotherapie en dergelijke. Het gebeurt in een cleanroom, dat is een speciale ruimte met een hoge luchtzuiverheid. Hier werken we in microbiologische veiligheidskasten. Alle benodigdheden worden via een sluis naar binnen geschoven. Je moet dan precies volgens protocol werken en daarna wordt het gecontroleerd. Zijn de juiste grondstoffen gebruikt? Het juiste volume toegevoegd? Zitten de juiste klemmetjes en lijntjes erop, de juiste etiketten? Enzovoort. Daarna controleert de apotheker het nog een keer. Het is controle, controle, controle.
Studies
Wat het werken hier anders maakt, zijn de studies. Die zijn vaak nog veel bewerkelijker doordat er meer gedocumenteerd wordt. De collega’s op de studieafdelingen regelen dan grondstoffen en de administratie. De bereidingen vragen meer aandacht, een uitgebreider bereidingsprotocol, meer controles, maar vaak ook zaken als andere oplosmiddelen, filtertjes ertussen, speciale lijntjes of spuiten. Omdat het studiemateriaal is, moet het elke keer exact hetzelfde zijn. Dus je kunt niet opeens een ander spuitje gebruiken dat van een ander soort plastic is gemaakt bijvoorbeeld, want je wilt zeker weten dat het geen invloed heeft.
Inkoop
Vandaag doe ik de inkoop. Dat is ook weer heel anders, want ook wij merken dat er geneesmiddel tekorten zijn. Wat gaan we doen als iets niet leverbaar is? Samen met de ziekenhuisapotheker ga je op zoek. Zijn er alternatieven? Wat kosten die? Hoe bewaar je het? En als het een andere concentratie heeft bijvoorbeeld, moeten de bereidingsprotocollen ook worden aangepast. Ook de artsen en de verpleegkundigen moeten het weten als er iets veranderd. Laatst was er een belangrijke grondstof bijna op, dan wordt het spannend, kan de behandelingen wel doorgaan? Na veel gepuzzel, telefoontje en mailtjes lukt het dan toch om op tijd de voorraad aan te vullen. De patiënt heeft er niks van gemerkt. Soms ben je daar dagen mee bezig en dan hebben we als team wel het gevoel van ‘yes!’ toch weer gelukt.
Wisselen van baan
Ik ben hier niet via een vacature binnengekomen, maar via een oud-collega die me een appje stuurde: ‘Jij houdt van bereiden toch? Kom eens hier kijken.’ Ik kreeg een rondleiding van de teamleider. Ik wilde ook graag de bereidingsruimtes even zien. Is het netjes? Ik dacht: ‘Hé, dat ziet er ook goed uit en het zijn ook aardige mensen.’ Ook nog even in het personeelsrestaurant een kopje thee gedronken om gewoon even de hele sfeer proeven hier. Binnen een week was alles geregeld en had ik een nieuwe baan. Geen brieven of extra gesprekken. Het was alsof het AVL bij mij solliciteerde, in plaats van andersom.
Ik werk hier nu iets meer dan een jaar en ik voel me helemaal thuis. Het team is echt een afspiegeling van de samenleving, heel divers. Verschillende leeftijden, achtergronden, culturen. Mensen mogen zichzelf zijn hier, dat valt me wel op en dat vind ik ook wel heel bijzonder.”
